Is wat jij denkt, ook wat ik wil?
Ken je ze, mensen die denken te weten wat goed voor je is of wat jou gelukkig maakt? “Mevrouw, mevrouw” hoorde ik laatst achter me roepen. Ik liep op een station met links van me een hond en in mijn rechterhand een kinderhandje. Ik keek om terwijl ik me afvroeg wat ik verloren kon zijn. “Mevrouw, we zien dat u slechtziend bent.” O jee, schiet het door mijn hoofd, welke blinde zouden zij kennen? Maar de vrouw vervolgde: “Wij komen regelmatig in een kerk waar veel mensen worden genezen.” Ah, dat verhaal ken ik al. Wanneer ik keurig aangeef dat ik daarmee bekend ben en toch echt mijn bus moet halen, wordt dit tot mijn verrassing respectvol geaccepteerd. Na een wederzijds wensen van een fijne middag vervolg ik mijn zoektocht naar mijn bus.
Die verrassing kwam voort uit een ervaring van jaren geleden. Na een intensieve werkdag sta ik te wachten op de bus die mij naar huis brengt. Ook nu word ik aangesproken. Ditmaal door een veel jongere dame van ik meen begin 30. Ze vertelt me hoe erg het wel niet voor mij moet zijn. Ze begint vragen te stellen over mijn geloof en vermoeid en licht geïrriteerd door haar dwingende toon mompel ik niet meer dan wat ‘ja’s’ en ‘nee’s’. Wanneer ze over die ene kerk begint en dat ik kan worden genezen denk ik een uitweg te hebben: “Sorry, maar dat is technisch echt niet mogelijk bij mij.” Ondertussen komt mijn bus aan en samen met vele anderen wurm ik me in de rij voor de instapdeur. Terwijl de dame doorratelt, denken omstanders mij te redden door mij voor te laten gaan bij het instappen. Helaas te vergeefs, ze besluit ook deze bus te nemen. Als ze tegenover mij plaatsneemt gaat ze verder met mij overtuigen. Plots ben ik weer wakker en ik besluit het anders aan te pakken. Ik stel haar de vraag: “dus jij denkt dat ik genezen wil worden?” Tijdens haar relaas dat ik nu zelf had uitgelokt, werden onze medepassagiers steeds stiller. Tijd voor een eerlijk antwoord: “Nou, daar zit ik helemaal niet op te wachten”. Hierop werd ze boos en verliet bij de zojuist bereikte halte de bus.
Mijn medepassagiers en ik bleven zwijgend achter. Totdat een vrouw zei “Wat een brutaliteit, je hebt groot gelijk.” Ik besloot mijn kans te nemen om mijn choquerende opmerking wat te nuanceren. “Ach, wat meer zien zou zo nu en dan wel erg praktisch zijn. Maar ja, ik ben ondertussen niet anders gewend. En wanneer ik wel had kunnen zien, zou ik niet iedere dag deze kanjer mogen meenemen (wijzend op mijn geleidehond) en had ik misschien niet die bijzondere vrienden gehad die ik nu heb. En daarbij heb ik mijn man leren kennen zonder zicht, misschien knap ik wel helemaal af als ik hem zie”. Een lachsalvo klinkt door de bus. Hopelijk wordt ik nu niet meer als ‘zielig’ gezien.
In welke situaties kom jij mensen tegen die denken te weten wat goed voor jou is?
Lees ook: Waarom je soms met een mond vol tanden zit
Leer sterk communiceren met Sterk in Gesprek
Martine Baadenhuijsen is ervaringsprofessional op het gebied van communicatie rondom een beperking. Ze schrijft blogs over inclusie, omgang en bejegening rondom mensen met een handicap of ziekte. Wil je ook zonder ongemak in gesprek gaan met je zieke buurvrouw, weten wanneer je hulp moet bieden aan iemand met een handicap, of ontdekken hoe je effectief samenwerkt met een collega die emotionele bagage heeft?
Schrijf je dan in voor een van de online cursussen van Sterk in Gesprek.
Ben je geïnspireerd, maar heb je – nog – geen behoefte aan een cursus?
Meld je dan aan voor de nieuwsbrief en laat je regelmatig inspireren.
